ΟΙΚΟΣΕΛΙΔΑ     ΟΔΟΣ ΗΡΩΩΝ     ΕΞΩΚΛΗΣΙΑ     ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ     ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ    ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ    ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ    ΑΡΘΡΑ    ΦΩΤΟ-ΞΥΛΟΤΥΜΒΟΥ     ΦΩΤΟ-ΚΑΤΟΧΗ   

 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ   -    ΚοινοτικΟ ΣυμβοΥλιο ΞυλοτΥμβου    -      ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ    -   ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ     -    ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΣΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ

Μιχαήλ Μιχαήλ Παναγή

Του έδωσαν άδεια για δέκα λεπτά για να μας δει.
Όταν του είπα ότι ανησυχώ τώρα με τις φασαρίες μου είπε:«Μην μαραζώνεις μητέρα. Σε δύο μήνες απολύομαι και θα πάω να σπουδάσω στην Αγγλία.»
Ήταν τα τελευταία λόγια που άκουσα από το στόμα του.
Ήταν το τελευταίο χαμόγελο που είδα στο πάντα καλοσυνάτο πρόσωπό του. Ήταν η τελευταία φορά που προσπαθούσε να καθησυχάσει τις αγωνίες και τους φόβους μου.

Μας είπαν ότι πολέμησε γενναία στο Συγχαρί. Οι τελευταίες πληροφορίες που είχαμε μιλούσαν για τις 23 Ιουλίου 1974 όταν οι Τούρκοι χτύπησαν με όλμους τη 181 Μ.Π.Π.

Από τότε περιμένω . Μέρα τη μέρα ώρα τη ώρα λεπτό με λεπτό. Μετρώ τα χρόνια Είκοσι οκτώ ! Και ακόμα να φανεί.
Και όμως εγώ ελπίζω . Αν σταματήσω να ελπίζω θα πάψω να ζω. Θέλω να δω ξανά το γιο μου».

Το πιο κάτω άρθρο έχει γραφτεί σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης προς την 181Μ.Π.Π και για την αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με την καταστροφή της Μοίρας. Γράφτηκε από τον Κώστα Δράκου, έφεδρο υπολοχαγό του πυροβολικού.

«Τον Ιούλιο του 1974 η 181 Μ.Π.Π με διοικητή τον Αντισυνταγματάρχη Πυροβολικού Καλπουρτζή Στυλιανό, έδρευε στο χωριό Τρίκωμο, της επαρχίας Αμμοχώστου.
Την 20ην Ιουλίου 1974 και ,μετά από την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής, η Μοίρα βρέθηκε ταγμένη στον ανατολικό Πενταδάχτυλο και υποστήριζε με τα πυρά της τις ηρωικές προσπάθειες των Μοιρών Καταδρομών στις περιοχές Άσπρη Μούττη, Πετρομούθκια και Κοτζάκαγια καθώς και τον αγώνα του 3ου Τ.Σ.Κερύνειας εναντίον του θύλακα Κιόνελι-Αγύρτας. Η μοίρα επίσης , εκτελούσε αποστολή άμεσης υποστήριξης του 361 Τ.Π. στην περιοχή του Ανατολικού Πενταδάχτυλου και με τις ακριβείς βολές της δημιούργησε προϋποθέσεις επιτυχημένων ενεργειών για το τάγμα, καθώς και για τις άλλες υποστηριζόμενες μονάδες, κατά την πρώτη μέρα των επιχειρήσεων (20/7/1974).
Για το λόγο αυτό η Μοίρα αποτέλεσε στόχο της Τουρκικής αεροπορίας , με αποτέλεσμα να έχει τους δύο πρώτους νεκρούς της, τον Γιάννη Στυλλή, από το Τρίκωμο, γιο του ήρωα της Ε.Ο.Κ.Α. Γιαννή Στυλλή , από τον οποίο πήρε το όνομα και το στρατόπεδο της και τον Τάσο Αναστασίου.( Τα οστά των δύο ηρώων έχουν ταφεί πρόσφατα μετά την αποκάλυψη της ταυτότητας τους με τη μέθοδο του D.N.A.)
Με τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στις 4.00 μ.μ της 22ας Ιουλίου η μοίρα βρέθηκε ταγμένη στη περιοχή Συγχαρί.
….Το πρωί της 23ης Ιουλίου 1974 οι αξιωματικοί της 181 Μ.Π.Π. διαπίστωσαν ότι η μοίρα παρέμεινε ακάλυπτη απέναντι στο Τουρκικό τάγμα πεζικού, που δρούσε στην περιοχή. Αποφάσισαν να στείλουν σήμα στο Γ.Ε.Ε.Φ, με το οποίο η Μοίρα ζητούσε έγκριση, για να εγκαταλείψει την προωθημένη και ακάλυπτη θέση της ……
…Ο συνταγματάρχης Πούλλος αρνήθηκε λέγοντας ότι, αν χρειαστεί, οι πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. θα πέσετε μέχρι τον τελευταίο…….
……Με την αποχώρηση του συνταγματάρχη Πούλλου η Μοίρα δέχτηκε πυρά από το τουρκικό τάγμα. Ο διοικητής της Μοίρας αποφάσισε να μετακινήσει τη Μοίρα ανατολικότερα και σε πιο ασφαλισμένη θέση . Το δρομολόγιο όμως αποδείχτηκε τυφλό και αδιέξοδο για τον μεγάλο όγκο της φάλαγγας που αποτελούσε τη Μοίρα με αποτέλεσμα η Μοίρα να αναγκαστεί να αναστρέψει……
……Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την επιστροφή της Μοίρας στην περιοχή, το τουρκικό τάγμα κατέλαβε τις αρχικές θέσεις τάξεώς της. Έτσι η Μοίρα προσβλήθηκε από το τουρκικό τάγμα με πυκνά πυρά πεζικού και κυρίως με βλήματα όλμων, με αποτέλεσμα η Μοίρα να ακινητοποιηθεί και μεγάλος αριθμός αξιωματικών και στρατιωτών να σφαγιαστούν. Ακολούθησε σκληρή και άνιση μάχη πρωτοφανής σε αγριότητα με τους πυροβολητές της 181 Μ.Π.Π. και 191 Π.Ο.Π , να αρνιούνται να εγκαταλείψουν τα πολυβόλα τους και να πέφτουν νεκροί πάνω σε αυτά.
Στην Ελληνική ιστορία δεν υπάρχει παρόμοιο παράδειγμα αυτοθυσίας, όπου πυροβολητές να δίνουν μάχη εναντίον τάγματος πεζικού ,να μην εγκαταλείπουν τα πυροβόλα τους και να προτιμούν να πεθάνουν πάνω σε αυτά …..Η Μοίρα μετρά 29 αγνοούμενους (26 της 181 Μ.Π.Π. και 3 της Π.Ο.Π) μεταξύ των οποίων και ο διοικητής Καλπουρτζής Στυλιανός, ο οποίος επέδειξε σπάνια χαρίσματα πίστεως στον όρκο και το καθήκον του, «Ουκ εγκαταλείψω όπλα τα ιερά», ανδρείας , ηρωισμού και αυτοθυσίας.
Είτε ζουν , είτε πέθαναν είναι όλοι Αθάνατοι. Αυτοί οι άντρες αποτελούσαν την 181Μ.Π.Π και έδωσαν με τη θυσία τους ένα λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση στις νεότερες γενιές…..»
Από τους 29 αγνοούμενους της 181 Μ.Π.Π. οι δύο είναι συγχωριανοί μας. Ο Μιχαλάκης Μιχαήλ Παναγή και ο πρώτος ξάδελφός του Αντωνάκης Βραχίμη για τον οποίο θα μιλήσουμε αμέσως μετά.

Η μητέρα του Μιχάλη "Παναγιώτα" με τα παιδιά που την επισκέφθηκαν Γιώργος Αδάμου, Χρίστος Τσόκκος, και Θεοδώρα Χαραλάμπους

Ο πατέρας του Μιχάλη "Παναγιώτης" ο οποίος απέθανε όταν ο Μιχάλης ήταν μόλις δέκα χρόνων.

Η μητέρα του Μιχάλη "Παναγιώτα"

Οικογενειακή φωτογραφία ο πατέρας και η μητέρα Παναγιώτης και Παναγιώτα μαζί με τα παιδιά τους Πολύ, Λένια και Μιχάλη στα δεξιά.

Ο Μιχάλης μαθητής στην Ακαδημία Παπαθωμά στο Βαρώσι.

Ο Μιχάλης μαθητής στην Ακαδημία Παπαθωμά στο Βαρώσι.

Ο Μιχάλης στρατιώτης.

Ο Μιχάλης στρατιώτης.

Από επίσκεψη συγκενών  σε εκδήλωση στο στρατόπεδο.

Σχεδιάγραμμα της περιοχής Συγχαρή

Ο Μιχάλης δεξιά   με τους φίλους του Άντρο στη μέση και τον επίσης αγνοούμενο στα  αριστερά Παύλος

Επικήδειος Μιχάλη από πάτερ Κυριάκο