Η διαμαντόπετρα της Κύπρου
Παντού σε κάθε της πέτρα είναι έντονα χαραγμένη
η ελληνικότητά της
Τριάντα ένα ολόκληρα χρόνια
σκλαβιάς και κατοχής. Τριάντα ένα χρόνια δάκρυα και πόθος για
γυρισμό.
ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ
Η πόλη είχε 40.000 κατοίκους, 92% Ε/κ, 5% Τ/κ και
3% διάφοροι
ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Γ. ΚΑΚΟΥΡΑ
Οι εκκλησιές μας ακόμα μια φορά από τότε, την
αποφράδα εκείνη μέρα της κατάληψης της θαλασσοφίλητής μας πόλης
περιμένουν βουβές τους πιστούς να γυρίσουν, τις καμπάνες να
σημάνουν και να δοξάσουμε όλοι μαζί τον Δεκαπενταύγουστο την
Μεγαλόχαρη. Η Αμμόχωστος περιμένει. Η Κύπρος περιμένει,
περιμένουν βουβές οι πόλεις και τα χωριά μας, οι εκκλησίες και
τα μοναστήρια μας. Περιμένουν με την πίστη βαθιά στην ψυχή και
την καρδιά του λαού μας πως η Μεγαλόχαρη θα φέρει στο
πολυβασανισμένο μας νησί ξανά την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά και
τη Λευτεριά. Οι καμπάνες να κτυπήσουν ξανά χαρμόσυνα απ’ άκρη σ’
άκρη της Κύπρου, για να υμνήσουν και να δοξάσουν το Άγιο Όνομά
της.
Η ωραιότερη πόλη
Η διαμαντόπετρα της Κύπρου. Η ωραιότερη πόλη του νησιού μας.
Παντού, σε κάθε της πέτρα είναι έντονα χαραγμένη η ελληνικότητά
της. Η Αμμόχωστος βρίσκεται στα ανατολικά παράλια της Κύπρου,
στον κόλπο της Αμμοχώστου. Είναι κτισμένη στην τοποθεσία όπου ο
βασιλιάς της Αιγύπτου Πτολεμαίος ο φιλάδελφος έκτισε την πόλη
μεταξύ των ετών 285 π.Χ. και 247 π.Χ. και την ονόμασε Αρσινόη
από το όνομα της αδελφής του. Κατά τον Μεσαίωνα ο Αυτοκράτορας
Ιουστινιανός έκτισε εκεί λαμπρότατα κτίρια, τιμώντας έτσι τη
γυναίκα του Θεοδώρα που γεννήθηκε στην Αρσινόη. Έτσι, η πόλη
μετονομάστηκε σε νέα Ιουστινιανή. Την πόλη, όμως, αυτή σκεπάζει
πολλή χρυσόκοκκη άμμος, γι’ αυτό πήρε και το όνομα Αμμόχωστος,
δηλ. χωσμένη στην άμμο και πιο παλιά Αμμούχουστος. Από τους
Άραβες και τους Τούρκους η περιοχή ονομαζόταν Μάουσα, ενώ από
τους Ευρωπαίους Φαμαγούστα, που για μερικούς ερμηνεύεται Fame
Augusti= Φήμη Αυγούστου. Στα βόρεια της πόλης, σε απόσταση 5
χιλιομέτρων από τον κόλπο της Αμμοχώστου βρίσκονται τα ερείπια
της αρχαίας πόλης Σαλαμίνας και ανατολικότερα το μοναστήρι και ο
τάφος του Αποστόλου Βαρνάβα. Πριν από τη βάρβαρη εισβολή των
Τούρκων το 1974, η πόλη είχε περίπου 40.000 κατοίκους (92%
Έλληνες, 5% Τούρκοι και 3% διάφοροι). Ζούσαν στη νέα πόλη 3.200
οικογένειες σε διάφορες ενορίες. Ήταν μια πόλη όμορφη με τους
κήπους, τις πορτοκαλιές και τις ροδιές και άλλα καλλωπιστικά
δέντρα και φυτά. Οι Τούρκοι κάτοικοι έμεναν στις παλιές
συνοικίες της πόλης, γύρω από το φρούριο και μέσα από τα αρχαία
τείχη. Η πόλη της Αμμοχώστου είχε διοικητικές, δικαστικές και
οικονομικές Aρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, τράπεζες κυπριακές
και ξένες, ασφαλιστικούς οργανισμούς, τουριστικά ξενοδοχεία,
κέντρα διασκέδασης, μεγάλο εμπορικό κέντρο, μουσεία, βιβλιοθήκες.
Η Αμμόχωστος ήταν πόλη με έντονη αθλητική δραστηριότητα. Έχει να
παρουσιάσει το δημοτικό στάδιο και το στάδιο του Γυμναστικού
Συλλόγου Ευαγόρας, έδρα των αθλητικών συλλόγων Ανόρθωσις
Αμμοχώστου και Νέα Σαλαμίνα. Η Ανόρθωση, η σημερινή ποδοσφαιρική
ομάδα της Αμμοχώστου, «Η μεγάλη κυρία», ιδρύθηκε το 1911 με την
ονομασία «Aναγνωστήριο Ανόρθωση». Το σημερινό της όνομα,
Σύλλογος Ανόρθωση Αμμοχώστου, το πήρε το 1939. Η Ανόρθωση έχει
στο ενεργητικό της πλούσια δράση σε όλους τους τομείς,
αθλητικούς, πολιτιστικούς και εθνικούς.
Ολόκληρη η επαρχία Αμμοχώστου έχει έκταση 1979 τ.χλμ και πριν
από την εισβολή είχε πληθυσμό 130.000 άτομα, από τα οποία το 82%
ήταν Έλληνες το 15% Τούρκοι και το 3% διάφοροι - Βρετανοί,
Αρμένιοι κ.λπ.
Η Αμμόχωστος, η θαλασσοφίλητη πόλη του Ευαγόρα που η φήμη της
και η ομορφιά της έγινε ξακουστή σ’ όλον τον κόσμο, τώρα
βρίσκεται κάτω από το πέλμα του βάρβαρου Αττίλα, που με τη βία
εκτόπισε όλον τον πληθυσμό της και κατέστησε σε ολόκληρη την
Κύπρο 200.000 χιλ. Έλληνες, πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα.
Η πόλη που έσφυζε από ζωή, χαρά και διασκέδαση, η πόλη που
φιλοξενούσε κάθε μέρα χιλιάδες τουρίστες στα πολυτελή ξενοδοχεία
της και τις δαντελένιες ακρογιαλιές της έμεινε τώρα έρημη, μόνη
και νεκρή, χωρίς το άρωμα των ανθών της πορτοκαλιάς και του
γιασεμιού. Νεκρώθηκαν οι δρόμοι και οι λεωφόροι της, τα μαγαζιά
έμειναν κλειστά, οι πολυκατοικίες άδειες και ολόκληρη η πόλη
μοιάζει με «πόλη φάντασμα». Χωρίς φεστιβάλ πορτοκαλιού και
Kατακλυσμού, χωρίς πολιτιστικές εκδηλώσεις, βουβή στην καταχνιά
της σκλαβιάς, προσμένει την ώρα που θα σημάνουν οι καμπάνες και
θα σπάσουν οι αλυσίδες της σκλαβιάς.
Ο πρόσφυγας της Αμμοχώστου, κάθε φορά που τον πνίγει η νοσταλγία
και ο πόθος της επιστροφής, πηγαίνει στο συρματόπλεγμα του
αίσχους και της ντροπής στη Δερύνεια και αγναντεύει στο βάθος να
δει το σπίτι του, που τον περιμένει βουβό, με υπομονή και
καρτερία.
Σ’ αγναντεύουμε από μακριά, Αμμόχωστος, πόλη αγαπημένη και
αντλούμε από εσένα θάρρος, υπομονή και αγωνιστικότητα, για να
συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση. Θα ’ρθει
σύντομα η μέρα της επιστροφής και της Λευτεριάς. Το ξέρουμε πως
θα γυρίσουμε. Γι’ αυτό στέκουμε ολόρθοι και περιμένουμε τη μέρα
του λυτρωμού, τη μέρα που θα γιορτάσουμε όλοι μαζί ελεύθεροι πια,
χωρίς στρατεύματα κατοχής και εποίκους.
Θα σπάσουμε το συρματόπλεγμα της ντροπής και θα τρέξουμε κοντά
σου, πόλη μας αγαπημένη. Ναι, θα επιστρέψουμε και θα φιλήσουμε
τα άγια χώματά σου, αυτό είναι σίγουρο ότι κάποια μέρα θα βρούμε
το δρόμο του γυρισμού γιατί…
* Δημοτικός σύμβουλος Αμμοχώστου
15 Αυγούστου 2005 |
To the top