Ξυλότυμπου φιλόξενον χωρκόν απού μυρίζει,

δράμιν να παραπονηχώ, το στόμαν μου βρωμίζει.

Στήν καλωσύνην έν έσιει πούποτε νά σέ φτάσουν

εξισιειλήσαν τα καλά, πόξω πού τά στενά σου.

Κόκου Μηνά

ΛΕΝΙΑ  ΚΑΡΟΝΙΑ

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ

η είδηση του αιφνίδιου θανάτου σου, προκάλεσε βαθύτατη οδύνη σε όλη τη κοινότητα μας, και πραγματικά μας συγκλόνισε. 

Σ΄ έχω γνωρίσει από κοντά τα τελευταία δύο χρόνια μέσα από την ομάδα πολιτιστικών εκδηλώσεων. Αμέσως ένοιωσα ότι ήσουν ένας ξεχωριστός άνθρωπος, με ψηλές ηθικές αξίες.  Ήσουν πάντα ακούραστη, γεμάτη όρεξη για ζωή, και πάντα πρόθυμη να βοηθήσεις σε όλες τις εκδηλώσεις του χωριού, αλλά και εκτός.  

Στην πρώτη μας φιλανθρωπική εκδήλωση, όταν καλέσαμε τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, για να τα φιλοξενήσουμε στο Δασάκι, έδειξες όλη σου την καλοσύνη και πνευματική ανωτερότητα.

Είμαστε όλες πολύ  συγκινημένες καθώς βλέπαμε τα παιδιά να χαίρονται και να διασκεδάζουν τόσο όμορφα και το μόνο που τους προσφέραμε ήταν ένα γλυκό, λίγη μουσική και χορό.  Τότε βούρκωσες και μου είπες: «Πόσα λίγα χρειάζεται ένας άνθρωπος  για να είναι ευτυχισμένος! Αυτές είναι οι στιγμές που σε κάνουν να νοιώθεις ανθρωπιά , να προσφέρεις βοήθεια και  χαρά.» Και μετά με παρότρυνες να συνεχίσουμε να νοιαζόμαστε γιαυτά τα παιδιά, και να τα φιλοξενήσουμε και στο χωριό μας.  Σου το υποσχέθηκα τότε Λένια μου  αλλά δεν προλάβαμε. 

΄Ομως σου το υπόσχομαι τώρα, ότι θα τους φιλοξενήσουμε σε μια εκδήλωση στη δική σου μνήμη.

Παρόλο που στέκω εδώ μπροστά στην σορό σου, αρνούμαι να πιστέψω ότι έχεις φύγει.

Περνώ από το καφενείο σου και η ματιά μου σε ψάχνει για να σε χαιρετίσω.

Πολύ συχνά αναφερόσουν στους πελάτες σου σαν να ήταν γονείς σου και τακτικά μου έλεγες "Πρέπει να πηγαίνω γιατί "τα γερούθκια μου"  θα με περιμένουν.

Η σχέση σου μαζί τους ήταν ιδιαίτερη, γεμάτη αγάπη και σεβασμό. Όμως η μοίρα σε πρόδωσε και σήμερα θρηνούν και αυτοί την εκλεκτή τους φίλη. 

Δεν θα ξεχάσω όταν τελειώσαμε την εκδήλωση "Κάνε μια ευχή ", πόσο  έλαμπες από χαρά, γιατί κατάφερες με την ομάδα σου να κεράσετε εκατοντάδες φιλοξενούμενους. Ένοιωθες μεγάλη ικανοποίηση γιατί μου έλεγες ότι και με την δική σου συμπαράσταση τους δώσαμε ελπίδα, για να την μεταφέρουν και αυτοί με το δικό τους τρόπο στα παιδιά  που έπασχαν από καρκίνο.  Ήσουν πάντα πολύ ευαισθητοποιημένη στα θέματα του καρκίνου, γιαυτό λίγες μέρες αργότερα όταν κάναμε την Πορεία Χριστοδούλας ήσουν πάλι εκεί .  Θυμούμαι καθώς περπατούσαμε, μου ζήτησες να σας φωτογραφίσω με το σύζυγο σου για  να το θυμάστε όταν θα γερνούσατε, αλλά δυστυχώς ούτε αυτό έμελλε να γίνει. 

Στη Χριστουγεννιάτικη μας επίσκεψη το ορφανοτροφείο της Λάρνακας νοιώσαμε  πολύ αμήχανα γιατί καταλάβαμε ότι στα παιδιά αυτά δεν τους έλειπαν τα υλικά αγαθά αλλά η γονική φροντίδα και αγάπη.  Και τότε εσύ με το κρυμμένο θησαυρό στη ψυχή σου, ρώτησες αν μπορούσες να φιλοξενήσεις παιδιά στο σπίτι σου τα Σαββατοκυριάκα και τις γιορτές. 

Σε όλες μας τις εκδηλώσεις ποέτρεπες  να λαμβάνουν μέρος τα παιδιά και τα εγγόνια σου, που αγαπούσες υπερβολικά και πάντα μίλαγες τόσο περήφανα γι αυτούς.  Ήσουν ένα ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση. 

Όλοι πονάμε, αλλά αισθανόμαστε  περήφανοι για  ο,τι υπήρξες , για την λεπτότητα  της ψυχής σου, και τα αλτρουιστικά σου αισθήματα για τους συνανθρώπους σου, καθώς επίσης και για την ανιδιοτελή αγάπη για το τόπο σου.

Όλοι θα σε θυμόμαστε με αγάπη, για όσα απλόχερα  έδωσες, στο φωτεινό πέρασμα σου από την γη. 

Η μνήμη σου θα μείνει πάντα χαραγμένη στις καρδιές μας. 

Φίλη Λένια, Καλό σου Ταξίδι. 

Αιωνία σου η μνήμη !!!! 

                                                  Μαργαρίτα Αλεξάνδρου

Τον επικήδειο εκφώνησε η Μαργαρίτα Κυριάκου